Μετά από μήνες και μήνες περιπλάνησης στον κόσμο, γύρισα άσπρη. Το τοπίο μαύρο. Δεν θυμάμαι αν εγώ το άφησα έτσι. Μια φίλη που είχα, χάθηκε, ελπίζω να είναι καλά.
Κάποιοι άλλοι πέταξαν την προβιά και μεταμορφώθηκαν σε λύκους.
Δεν αναγνωρίζω τίποτε και κανένα. Το χειρότερο, δεν ξέρω αν εδώ κάποτε ήταν το σπίτι μου.
Ελπίζω να έχει καταρρεύσει κι όχι που από λόγους αμνησίας δεν το βρίσκω.
Θα κοιμηθώ σήμερα σ' ένα παγκάκι και αύριο, θα συνεχίσω το ταξίδι στο άχρονο.
Εδώ συναπαντώ πια μόνο, αρώματα στον αέρα.
2 comments:
Αν είσαι άσπρη, σπας τη μονοτονία του μαύρου, δεστο και από την αισιόδοξη πλευρά. Θέμα αντίθεσης!
Καλώς την περιπλανοκοσμογυρισμένη άσπρη-ξέξασπρη-ξεξασπρότερη!
(Σκέφτηκες να κάνεις καριέρα σε διαφημίσεις απορυπαντικών;)
Όσο έλειπα βλέπω ότι σου κράταγε παρέα το μοντρεσοράκι να μην παραπονιέσαι!
Ας μην επαναλαμβανόμαστε... Ξέρεις ότι το τοπίο παίρνει το χρώμα που το αφήνουμε να πάρει.
Καλό είναι και το μαύρο. Κρύβει διάφορα και πίσω του και μέσα του...
Νομίζω όμως ότι σου πάει το άσπρο. Σαν νιφάδα θα 'σαι-πουπουλένια.
Σαν μύγα μες το γάλα, σε αρνητικό φωτογραφίας.
Ήταν νύχτα λέει-σαν μαύρο τοπίο. Μια τρίχα κοιμότανε σ' ένα παγκάκι. Παρ' όλο που ήταν άσπρη ούτε που ξεχώριζε. Ούτε που την πρόσεχε κανείς. Ποιος να ασχοληθεί με τρίχες νυχτιάτικα; Μόνο κάτι μόρια αρωμάτων την καταδεχόταν. Κάτι ήταν κι αυτό! Είχε κάτι να συναπαντήσει τώρα που γύρισε απ' τον κόσμο.
Α, ναι! είχε και μια φίλη που δεν χάθηκε και θυμήθηκε να περάσει...
(συνεχίζεται...)
Καλημέρα Τρίχα!
Post a Comment