Μόδα

Τους έπιασε όλους που λες, μια υστερία απόδειξης ταυτότητας. Με είδα να γίνομαι μόδα στη φανφάρα των αποδείξεων και τρόμαξα παιδί μου! Δεν μας αφήνουν ήσυχες επιτέλους; Να γαργαλήσουμε ανενόχλητες τη μύτη και τα πλάγια της γλώσσας των μπουκωμένων στομάτων; Να έχουν χάρη που φύσηξε πάλι ο βοριάς. Αλλιώς θα τους έδειχνα ποια είμαι εγώ! Ρε ξέρετε ποια είμαι εγώ;

Που είσαι φίλη μου;

Πετώντας από το ένα blog στο άλλο, είδα πολλές αδελφές μου να παρασύρονται στον αέρα. Είδα ακόμα και κάτι άλλες, άγνωστες, που είχαν στην άκρη τους κολλημένη πυτιρίδα, γυλιστερές κατά άλλα, κόσμιες και κομματάκι υπεροπτικές. Ήτανε βλέπεις τρίχες που έπεσαν από κεφάλια σοφά. Αυτές οι τελευταίες, είναι ανεκπαίδευτες στους τυφώνες, ακόμη κι ένα αεράκι απαλό τις πανικοβάλει, τι θα πάθεις δηλαδή κυρά μου; το πολύ πολύ να φύγεις από τη σφαίρα των blogs είτε πάνω στο κεφάλι αυτουνού που σε κατέχει, είτε μόνη σου. Και να παρακαλάς να φύγεις μόνη σου, γιατί αν πάρεις και το μαλάκα μαζί, θα έχεις ν' ακούς μια ζωή για την άπονη ζωή που τον πέταξε στην άκρη του δρόμου τον αδίκησε.
Είχα μια φίλη που ερχόταν εδώ, έτσι απλά μου χτύπησε μια μέρα την πόρτα και είπε γεια. Εγώ είμαι το κυκλοδίωκτον. Πολύ το χάρηκα που δεν την πτόησε η τότε πειρακτική μου διάθεση. Ελπίζω να μη της βγαίνουν αναδρομικά τα πειράγματα. Με την εξέλιξη της κατάστασης τις τελευταιες μέρες, εγώ ευτυχώς έλειπα. Ωστόσο δεν ξέρω αν μέσα στη δίνη που συμπαρέσυρε ανώνυμους και επώνυμους bloggers, η φίλη μου παρασύρθηκε ή, αποφάσισε κι αυτή να συνεχίσει το μοναχικό της ταξίδι σε άλλες παραλλήλους.
Μου λείπεις κυκλοδίωκτον. θα ήθελα όταν επιστρέφω να βλέπω έναν φίλο στη γη.