Πετώντας από το ένα blog στο άλλο, είδα πολλές αδελφές μου να παρασύρονται στον αέρα. Είδα ακόμα και κάτι άλλες, άγνωστες, που είχαν στην άκρη τους κολλημένη πυτιρίδα, γυλιστερές κατά άλλα, κόσμιες και κομματάκι υπεροπτικές. Ήτανε βλέπεις τρίχες που έπεσαν από κεφάλια σοφά. Αυτές οι τελευταίες, είναι ανεκπαίδευτες στους τυφώνες, ακόμη κι ένα αεράκι απαλό τις πανικοβάλει, τι θα πάθεις δηλαδή κυρά μου; το πολύ πολύ να φύγεις από τη σφαίρα των blogs είτε πάνω στο κεφάλι αυτουνού που σε κατέχει, είτε μόνη σου. Και να παρακαλάς να φύγεις μόνη σου, γιατί αν πάρεις και το μαλάκα μαζί, θα έχεις ν' ακούς μια ζωή για την άπονη ζωή που τον πέταξε στην άκρη του δρόμου τον αδίκησε.
Είχα μια φίλη που ερχόταν εδώ, έτσι απλά μου χτύπησε μια μέρα την πόρτα και είπε γεια. Εγώ είμαι το κυκλοδίωκτον. Πολύ το χάρηκα που δεν την πτόησε η τότε πειρακτική μου διάθεση. Ελπίζω να μη της βγαίνουν αναδρομικά τα πειράγματα. Με την εξέλιξη της κατάστασης τις τελευταιες μέρες, εγώ ευτυχώς έλειπα. Ωστόσο δεν ξέρω αν μέσα στη δίνη που συμπαρέσυρε ανώνυμους και επώνυμους bloggers, η φίλη μου παρασύρθηκε ή, αποφάσισε κι αυτή να συνεχίσει το μοναχικό της ταξίδι σε άλλες παραλλήλους.
Μου λείπεις κυκλοδίωκτον. θα ήθελα όταν επιστρέφω να βλέπω έναν φίλο στη γη.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Επέστρεψες φίλη τρίχα;
Καλώς όρισες επιτέλους!
Ποια εξέλιξη κατάστασης και ποια δίνη λες; Δεν κατάλαβα γιατί κι εγώ λείπω... (ευτυχώς;)
Καμιά φορά όμως, κάπου-κάπου...δεν θα λείπω!
(να, όπως τώρα που σου γράφω με δανεική σύνδεση)
Με αποκάλεσες "φίλη";
Ευχαριστώ για την τιμή!
Είσαι η πρώτη τρίχα(εν γνώσει της) που το κάνει.
Πάντως άμα ήμουν κι εγώ τρίχα αυτόν τον καιρό, θα μουν μια άλουστη, με ψαλίδα, δίχρωμη (από αμέλεια ανανέωσης χρώματος), με τη ρίζα κατάμαυρη και το υπόλοιπο "θεϊκό ξανθό" γλιτσιασμένο και διάφορα άλλα που θα χρειάζονταν τόνους μαλακτικά, κρέμες και επιδέξια χέρια κομμωτών για να σουλουπωθεί...
Άσε που θα έβλεπα τον βοριά να με παρασέρνει μες το κρύο και τον 'κακό του τον καιρό' υπό του μηδενός και δεν θα βγαζα ούτε 'κιχ' δυσανασχέτησης...
"Τρίχες", θα μου πεις.
Ε, ναι! Όπως όλα...
Μα τι άλλο μπορεί να είσαι μετά από τη δεύτερη επισκεψή σου εδώ πέρα και πως αλλιώς να σ' έβλεπα αφού στο μέρος που αγκυροβολώ, δεν υπάρχει πουλί πετάμενο και είναι τελικά σαν να δίνω ραντεβού μαζί σου, σαν να λέμε, αποτελείς και λόγο επιστροφής.
Ευτυχώς που έλειπες κι εσύ και δεν έμαθες τι γίνεται στο κέντρο αυτής της σφαίρας, γιατί θ' αποκτούσα πάρα πολλές αδελφές από το κεφάλι σου και μόνο. Και κοίτα να δεις, εγώ αγαπώ και τις άσπρες αδελφές μου, γι' αυτό άστες να υπάρχουν εν ειρήνη αν αυτός είναι ο λόγος που τις πειράζεις κι αν γενικώς τις πειράζεις και τις εγκατέλειψες τώρα, είναι άσχημα τα νέα σου και με ανησυχούν. Αυτό με τη δανεική σύνδεση το σκέπτομαι κι εγώ σοβαρά φιλενάς, καθότι ο ΟΤΕ με έχει ξεσκίσει και δεν λέει να μπορεί ένας ΟΤΕ να ξεσκίζει μια τρίχα μην τον πάρει και τον σηκώσει κι αυτόν.
Όσο για το "φίλη", ξέρεις πολλές τρίχες να τους δίνουν τη σημασία που δίνεις εσύ σε μένα κι αντί να τις τσαλαπατούν και να τις τινάζουν από το σβέρκο τους, να πηγαίνουν και γυρεύοντας για να τις βρούν; εγώ δεν ξέρω.
Και ναι, τριχοσυζήτηση κάνουμε, αλλά μου αρέσουν πολύ οι τρίχες σου, διότι πέφτουν σαν σπάνιες χρυσοκλωστές από τον παράδεισο της καρδιάς και δεν είναι να τις αφήνει κανείς αμάζευτες.
Σε φιλώ. Κι αν για πάντα μας αναγκάσουν να καταργήσουμε τη σύνδεση, τους έχουμε συνδεδεμένους. Τώρα πια ξέρω που να σε ψάξω.
Μέχρι να επανέλθει η σύνδεση έχουμε και τα ιντερνετομάγαζα...
Χρόνο δεν έχουμε (δεν έχω δηλαδή)
Πάντως με έβαλες σε σκέψεις. Πρέπει να εκλάβω ως δείγμα μη νορμάλ συμπεριφοράς το ότι απολαμβάνω να ασχολούμαι τοιουτοτρόπως με τρίχες;
Δε βαριέσαι,
αυτόν τον καιρό που είναι ιδιαζόντως ιδιαίτερος και δύσκολος για μένα, έχω ακούσει (και ζω) κάτι άλλα πιο ...τριχοπτωτικά...
Καληνύχτα τριχοφιλενάς*!
(*καθαρεύουσα ε; - γενική: της τριχοφιλενάδος)
Post a Comment