Monday, April 17, 2006

Μια μαύρη λαδομπογιά μου την είχε στημένη στην ταράτσα. Αργά με πλησίαζε σαν λάβα ηφαιστείου. Πέταξα μέχρι την πεζούλα και μετά προσγειώθηκα σ' ένα κεφάλι. Βρωμούσε μπαγιάτικες σκέψεις. Πήδηξα κάτω αλλά ποτέ δεν βρήκα τη γη.

2 comments:

Anonymous said...

Καμιά φορά η πτώση είναι άνοδος. Ϊσως γι αυτό δεν βρήκες τη γη...

Anonymous said...

κι ακόμα πηγαίνω...

About Me